مسیر آگاهی

مسیر آگاهی انسان را به جایی می رساند که هر چقدر از درون پر باشد، رفتارها و گفتارهای بیرونی، تاثیر کمتری بر روی او دارد. یعنی کمتر باعث ناراحتی اش می شود و برعکس انسانی که از درون خالی باشد، حرف هایی می زند و کارهایی می کند که بی اهمیت  یا کم اهمیت است. در بسیاری موارد این افراد، از دست دیگران به شدت ناراحت می شوند و اثر پذیری آن ها بسیار زیاد است.

انسان آگاه، معنای زندگی را در مسیر آگاهی از طریق تجربه  فهمیده و صحبت های او بسیار پرمحتوا و از جنس آگاهی است. همه انسان ها حرف می زنند اما آنان که از درون احساس پوچی می کنند، بیشتر گرایش به حرف زدن دارند و کمتر فکر می کنند و در بیشتر مواقع حرفشان خریداری ندارد.

در آزمون های زندگی که در مسیر رشد ما با آن مواجه می شویم تازه متوجه می شویم که چقدر پر و آگاه هستیم و آن جا معلوم می شود که چقدر روی خودمان و آگاهی مان کار کردیم و یا چقدر آسیب پذیر هستیم.

هر آدمی در خودش دو وجه مثبت و منفی دارد، حال در بعضی انسان ها وجه مثبت و خوب یا نور و آگاهی بیشتر است و در بعضی دیگر وجه منفی یا تاریکی و ناآگاهی، که هر دو وجه را در زمان هایی که در مسیر زندگی با موانعی روبرو می شویم یا کسی رفتاری خلاف میل مان انجام می دهد آشکار می شوند.

ما با هر آدمی که برخورد می کنیم، نسبت به حال اکنون خودمان، یک وجه ازخودمان را در آدم مقابل مان می بینیم. مثلا من امروز حالم خوب نیست و سطح انرژی ام پایین است، در چنین مواقعی من با هر کسی که برخورد می کنم معمولا وجه های تاریک و منفی آن شخص را متوجه می شوم، که همانا وجه های تاریک خودم هستند.

ممکن است از دست آن فرد عصبانی و ناراحت شوم و او را مقصرِ ناراحتی خودم بدانم. حال آن که قضیه کاملا برعکس است و آن چیزی که من در فرد مقابل به عنوان رفتار نادرست می بینم، بخشی از رفتارهای نادرست و پنهان خودم است که از طریق آن فرد بر من آشکار می شود.

دوباره یک روز دیگر من با حال و احساس خیلی خوب، از منزل خارج می شوم. امروز به احتمال زیاد با هر فردی که برخورد می کنم، وجه های مثبت و روشن او را می بینم و فکر می کنم که او آدم خوب و مثبتی است. حتی ممکن است من امروز همان فرد قبلی را که از دستش ناراحت شده بودم ملاقات کنم، اما با یک رفتار کاملا متفاوت و مثبت!

حال آن که باز هم هر آن چه به عنوان رفتار خوب، در فرد مقابل می بینم بخشی از رفتارهای خوب و مثبت خودم است که از طریق آن فرد بر من آشکار شده است.

این خوبی ها و بدی هایی که ما در طول زندگی مان، در مسیر رشدمان در دیگران می بینیم و در بیشتر مواقع از بدی ها شکایت داریم، در واقع هیچ ارتباطی به آن افراد ندارند. خوبی های آن ها، خوبی های خودمان و بدی های آن ها، بدی های خودمان است.

در این مواقع اگر کمی آگاه باشیم، می توانیم وجه های تاریک خودمان را از طریق دیگران شناسایی کنیم و بپذیریم که این نقص، نقصِ خودمان است و به دیگری آن را نسبت ندهیم و برای رفع آن رفتار نادرست و شفای خودمان، کاری کنیم.

 فردی که از آگاهی بالایی برخوردار است و روی خودش خیلی کار کرده باشد، بخش تاریک و منفی او خیلی کم تر است، به همین دلیل رفتارهای نادرست را در دیگران کمتر مشاهده می کند و این باعث می شود که او کمتر تحت تاثیر دنیای بیرون قرار گیرد یا موجب رنجش شود.

فرد آگاه آنفدر در مسیر آگاهی با چالش ها و موانع مختلف برخورد کرده است که دیگر مسائل معمولی و ناراحت کننده حال او را بالا و پایین نمی کند. وقتی بخش آگاهی و خِرَد او بیشتر شده باشد. کمتر کسی در برخورد با او، وجه های بد در او می بیند. معمولا از او به خوبی یاد می شود، حال و احساس خوبی به آدم ها دست می دهد و اثر خوبی روی آن ها می گذارد و حرف های او بر دل و وجود انسان می نشیند.

افراد آگاه، به جای این که درگیر دنیای بیرون و زندگی دیگران باشند، روی رشد فردی و روحی خودشان کار کرده اند و به طرز عجیبی وجودشان نورانی شده است. به همین دلیل بسیاری از افراد، در کنار آن ها احساس آرامش و راحتی دارند.

 وقتی فردی قصد می کند که روی رشد شخصیتی اش در مسیر آگاهی کار کند، با مسائل بسیار زیادی روبرو می شود که باید آن ها را حل کند. از خیلی جیزها در زندگی اش می گذرد تا بزرگ شود و به مراحل بالای آگاهی دست پیدا می کن. او می تواند راهنما و هدایت گر خوبی برای دیگران باشد.

همچنین مراحل بالای آگاهی هرگز یک شبه اتفاق نمی افتد و مسیر رشد آن تدریجی است، در این مسیر انسان آگاهانه نیاز به خود مراقبتی و قرنطینه دارد تا جایی که آنقدر روجش بزرگ شود که از اطراف تاثیر نگیرد.

مسیر آگاهی برای یک فردی که تازه وارد آن شده است، مانند نهالی است که قصدش تبدیل شدن به یک درحت تنومند است، اما اکنون در مرحله ای قرار دارد که به مراقبت زیاد نیاز دارد.

در حال حاضر هنوز، هر جیز بیرونی می تواند بر این نهال آسیب وارد کند، اما در سال های بعد هر چه بزرگ تر می شود، محکم تر و قوی تر می شود تا اینکه سرانجام در جایی خودش می تواند در مقابل بادها و طوفان ها از خودش مراقبت کند. او تا آنحا رشد می کند که دیگر نه تنها با هر بادی نمی لرزد و نمی شکند بلکه ثمره آن میوه و سایه برای دیگران نیز است.

شاد باشید